ΦΩΤΙΑ

Στα δάση βαθιά κρυμμένη η αλήθεια.
Κρυμμένη η ΕΔΕΜ μακριά από τα σπίτια.
Κρυμμένος κι εγώ. Ποτέ δε με ψάχνουν.
Στη θέση μου πλαστικούς ανθρώπους φτιάχνουν.

Τσιμέντο ο κόσμος μου, σκοτάδι η μέρα.
Κεραίες και εκπομπές πετούν στον αέρα.
Αέρας και η ζωή γλιστρά απ’ τα χέρια.
Τη νύχτα φοβάμαι. Δε βλέπω τ’ αστέρια.

Αστέρια δε βλέπω, μα ούτε φεγγάρι
και μόνο τον ήλιο δεν έχουνε πάρει.
Τα δάση που λέγαμε κι αυτά τα ‘χουν κόψει.
Τσιμέντο στη θέση τους παχύ έχουν στρώσει.

Τα δέντρα τα κόβουνε να φτιάξουνε σπίρτα,
τα δάση που μείνανε να κάψουν μια νύχτα.
Φωτιά λεν’ μας γέννησε, μα θέλω μια χάρη.
Ας έρθει και τώρα φωτιά να μας πάρει.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΙ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΔΕΞΙΑ