ΟΤΑΝ

Απ’ τα σκατά που σε ταΐζουν σα μπουχτίσεις
κι όταν τα μάτια σου θ’ ανοίξουνε καλά…
Όταν ξεράσεις ό,τι μέσα σου έχουν βάλει
και δίχως να ξέρεις σού τρυπούν τα σωθηκά…

Σαν ξανανάψει η φλόγα μέσ’ τα στήθια
και κοιμισμένα δεν περνούν πια τα λεπτά…
Σα μάθεις να τη ζεις την κάθε μέρα
όπως τη ζούνε στα ουράνια τα πουλιά…

Στη μάχη με τους φόβους σα νικήσεις
κι οι εφιάλτες σου δε σε τρομάζουν πια…
Σα μάθεις μόνος σου ποια Είν’ η αλήθεια
καθώς το βλέμμα σου θα στρέφεις πιο ψηλά…

Όταν δε θα ‘χεις πλέον τίποτα δικό σου
και διώξεις μέσα απ’ την καρδιά σου το κακό…
Τότε στο λέω θα ‘χεις βρει τον εαυτό σου.
Τότε στα μάτια θα κοιτάζεις Το Θεό.