ΖΗΣΕ

Είναι μια λεπτή – λεπτή κλωστή
που κρατάει από το θάνατο τη ζωή.
Είν’ ώρες – ώρες σκληρή. Ατσάλι !
Κι είναι σαν άχυρο άλλες ώρες πάλι.

Κόβεται μόνο. Ποτέ δε σπάει.
Το βάρος της ζωής δεν την τραβάει.
Μ’ αν είναι βαριά, σαν θα κοπεί,
η πτώση σαν πάταγος θ’ ακουστεί.

Θάλασσα ο θάνατος γεμάτη ψυχές.
Βαριά η ζωή, πολλές οι φωνές.
Μ’ αν η ζωή λίγο ζυγίζει,
του θανάτου τα νερά δε θα κουνήσει.

Κανείς δε θα νοιαστεί στους δυο τους κόσμους.
Μικροί στη ζωή και το θάνατό τους
όσοι δε φρόντισαν βάρος να δώσουν,
όσοι προσπάθησαν δρόμο να κόψουν,
όσοι δε θέλησαν ρίζες ν’ απλώσουν,
όσοι δειλιάσανε, όσοι ντραπήκαν,
όσοι δε μάτωσαν, όσοι δε βγήκαν
απ’ το κουκούλι που ‘χτισαν γύρω απ’ τα φτερά τους.
Αθόρυβος ο θάνατος κι άφωνη η φωνή τους.
Ασήμαντο το τέλος τους όπως κι η γέννησή τους.