ΜΑΖΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

Μαζώματα τ’ ανέμου.
Άμμος και φύλλα.
Σταγόνες βροχής, χαλάζι και χιόνι.

Ο άνεμος τα φέρνει.
Ο άνεμος τα παίρνει.
Κι αν τη ζωή σου έκτισες μ’ αυτά
μην κλάψεις σα με τον άνεμο θα φύγουν μακριά.

Μαζώματα τ’ ανέμου.
Τι να κρατήσεις;
Στη μελωδία του να μην παρασυρθείς.
Ψηλά θα σε σηκώσει. Μα κάτω θα σε ρίξει
με δύναμη στα όρνεα βορά.
Να ξέρεις: Του άνεμου παιδιά είναι κι αυτά.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΑΛΛΟΚΟΤΟ

Γύπας βρωμερός με την ανατολή Έρχεται και τα σπλάχνα σου ξεσκίζει Στην πέτρα καρφωμένος στέκεσαι. Κανείς δε θα 'ρθει να σε βρει γιατί κανείς δε σε γνωρίζει. Γυμνός με τα καρφιά στα χέρια Σου απάνω απ' το σταυρό μας αγναντεύεις. Με λόγχη τα πλευρά Σου τρύπησαν. Νερό τους ζήτησες κι αυτοί Σου 'δώσαν ξύδι. Στον κόσμο τούτο 'δω που ήρθαμε τους ανθρώπους θυμούνται σαν πεθάνουν Σε κόλλα άσπρη χαρτί τους τυλίγουνε και σε μελάνι μαύρο τους βαλσαμώνουν. Αλλόκοτο Είν' απ' όλα όμως πιο πολύ, σ' ιδρώτα αλλωνών τα χέρια πλένουν. Στους τοίχους των σπιτιών τους ανθρώπους χτίζουνε και τα παιδιά τους μ' αλλωνών ποτίζουν αίμα.
Διαβάστε περισσότερα

ΣΠΙΤΙ ΑΝΟΙΚΤΟ

Στον ήλιο διάπλατα παράθυρα ανοιγμένα κι η πόρτα διάπλατα ανοικτή. Στο σπίτι μέσα μπαίνει φως μαζί με τον αέρα κι η πόρτα διάπλατα ανοικτή. Ξένος αν είσαι πέρασε. Γνωστός αν είσαι έλα. Όλοι χωράνε σπίτι μου. Όποιος κι αν είσαι έλα. Στην καρδιά μου χωράς κι εσύ να μπεις κι όλοι οι άλλοι οι κάτοικοι της γης. Και το σπίτι μου κι αν είναι μικρό είναι για τον καθένα ανοικτό.
Διαβάστε περισσότερα

ΔΕΝ

Δεν είδα – δεν ξέρω – δε μιλώ. Δεν άκουσα – δεν πρόσεξα – δεν πήγα. Δεν έχω – δε δίνω – δε ζητώ. Δεν έψαξα – δεν πόθησα – δε βρήκα. Δεν κάνω – δεν πιάνω – δεν κρατώ. Δεν πήγα – δεν είπα – δε βγήκα. Δεν κατεβαίνω – δεν ανεβαίνω – δε ρωτώ. Δε βάδισα – δεν κοίταξα – δεν είχα. Όλα τα ΔΕΝ, δεν έχουν λόγο. Δεν έχουν κίνηση, δεν έχουν ζωή. Ψυχή δεν έχουνε, δεν έχουν ελπίδα. Δεν έχουν μέλλον, τέλος κι αρχή.
Διαβάστε περισσότερα